Istorija kreveta
Mudra, stara kineska poslovica kaže, Na svetu postoje samo dve važne stvari – dobar krevet i dobar par cipela, jer kad nisi u jednom, tad si u drugom. Krevet je uvek tu, prati nas od početka, do kraja života, ali retko razmišljamo o tome ko ga je izumeo i kako je uopšte nastao.
Počeci razvoja kreveta
Kaže se da je civilizacija počela onog trenutka kad je čovek seo za sto i legao u krevet. Praistorijski prethodnik kreveta je prirodna postelja od naslaga lišća, slame i krzna kojoj je bio zadatak izolovati telo od hladnog i vlažnog tla. Zato su drevne kulture praistorijskih plemena i srednjovekovnih naroda pridavale krevetu izuzetno mesto koje je bilo posebno označeno posvećenim predmetima i simbolima.
Prvi kreveti pojavili su se još u mesopotamijskoj civilizaciji, gde su otkrivene kuće koje su imale spavaonice sa skromnom opremom i niskim krevetima od pletenog pruća. U kraljevskim grobnicama Egipćana ima tragova skupocenih kreveta sa naslonima za glavu.
Odiseja je prepuna postelja i događaja vezanih za njih, a i Rimljani su krevetu pridavali najveću važnost i počasno mesto. Germani i Sloveni su spavali na tvrdim drvenim klupama, a kasnije, tokom 12.veka krevet je imao vreću ispunjenu slamom ili lišćem, na koju je dolazio „madrac“, od arapske reči „madrah“, što znači „stvar bačena na zemlju“. Na dušek napunjen vunom i pamukom, postavljao se ležaj od perja.
U vreme italijanske renesanse krevet je većih dimenzija, bogato ukrašen duborezima, sa uzglavljem i stranicama prepunih reljefnih ukrasa i motiva. Mada se baldahin, ali samo nad glavom, pojavljuje već u gotici, renesansni, plemićki, mnogo je raskošniji – svilen i bogato okićen resama i zastorima.
U doba renesanse i baroka bilo je moderno provoditi dane u krevetu. Kraljevi i plemići obavljali su u posteljama i državne poslove. Zanimljivo je da je Luj XIV, poznat kao Kralj Sunca, bio i Kralj Kreveta – imao ih je tačno 412. Međutim, za razvoj kreveta zaslužniji je Luj XVI. U njegovo vreme po prvi put se spominje „francuski krevet“. Iz ovog perioda potiče i klasičan krevet nazvan „poljski“, koji je bio duži od francuskog, sa mekim uzglavljem i uznožjem presvučenim tkaninom. Ovakvi kreveti zadržali su se i tokom 19. veka.
Krevet modernog doba
Početak dvadesetog veka nosi mnoge promene, odbacuju se stari stilovi, pojednostavljuju se oblici i dekoracija iako ima i onih koji se ne odriču tradicije, raskošnih materijala i pozlaćenih ukrasa.
Tehnološki napredak uz razvoj modernog društva nameće i novu koncepciju oblika i konstrukcije nameštaja. Iako drvo i dalje dominira, kombinuju se i materijali poput metala, plastike i stakla.
Počinju da se izrađuju podloge i od jute, gume, čvrstog pletiva i opruga, dok se danas ugrađuju elastične podloge različitog sastava – drvene letvice (Latoflex) i opružna jezgra u kombinaciji sa raznim sunđerastim materijalima, vunom, industrijskom vatom.
Pojava savremenih kreveta i dušeka otvara nova poglavlja u kulturi spavanja, jer razvoj krevetnih sistema zahteva interdisciplinarni pristup i saradnju stručnjaka iz različitih oblasti. Uz komercijalni pristup, industrija kreveta i dušeka uvažava rezultate istraživanja, istovremeno osluškujući potrebe kupaca koji žele prostran, zdrav, prozračan krevet i dušek koji će odmoriti mišiće, rasteretiti kičmeni stub i pružiti adekvatnu potporu telu.